De dag na de wedstrijd wordt er stevig, maar kort getraind. Inclusief stretching en warm-up komt de training op een kleine 60 minuten. Daarna gaan de spelers nog naar het krachthonk. Voor de training is terug gekeken naar de wedstrijd van gisteren. Er zijn korte fragmenten getoond van Milaan in de aanval, met betrekking tot spacing. Dat komt vrij veel terug in de analyses, het is duidelijk een punt van aandacht op dit moment. Het gaat dan met name over de spacing als een speler met bal penetreert, of een post-up heeft. Verder hebben ze een aantal loose-ball situaties bekeken. Hierin domineerde Panathinaikos overduidelijk. Het is in essentie een kwestie van effort. De gemiddelde speler zal zeggen dat hij uit balans was of dacht dat iemand anders de bal zou hebben. De echt goede speler heeft de bal, en heeft geen excuses nodig.
Gisteren schreef ik over de shoot-around op de wedstrijddag. Afgaande op die voorbereiding deed Milaan het helemaal niet slecht. De pick&roll verdediging werkte goed, het was duidelijk welke pass werd vrijgegeven (en Diamantidis vond die dan ook consequent). In mijn ogen is dat de consequentie van je keuze. Daar moet je mee leven. Als het je echt pijn doet in de wedstrijd, moet hier natuurlijk een aanpassing op komen. Milaan had zich voorbereid op guard-postups en dubbelde die op de baseline. Ook dat gebeurde consequent goed. Het probleem was de rotatie uit de trap, die was zeer matig en leverde veel open schoten op (maar daar was op de training geen aandacht aan gegeven). En het laatste punt dat men wilde wegnemen, was de drives door het midden. In de dagen voor de wedstrijd was hier veel op getraind. In de eerste helft werd hier slecht op gereageerd, maar in de tweede helft werd dit echt weggenomen. Een sterk punt van Panathinaikos, omdat zij continue het voordeel verder door blijven spelen tot er een echt open schot wordt gevonden. Het was de basis voor de wederopstanding van Milaan in de tweede helft. Een grotere line-up zorgde ervoor dat er minder post-ups waren. De middenpenetratie werd weggenomen door veel betere en agressievere close-outs en de pick&roll die de basis is van de Pao aanval werd goed verdedigd. Het verschil zat aan het eind vooral in het feit dat alle belangrijke schoten door Panathinaikos werden gemaakt en dat ze beter rebounden. Naast de loose-ball situatie’s een belangrijk punt om wedstrijden te winnen.
In bovenstaande schreef ik dat er een pass werd weggegeven door Milaan in de pick&roll aanval zoals die door Panathinaikos werd gespeeld. Dat komt door de verdedigende keuze die Milaan maakt, en die wel interessant is. Ze bumpen namelijk de roller met de weakside verdediger.
In dit diagram (links) gaat #5 een pick&roll zetten op #1. Milaan neemt het screen weg door de grote man ‘flat’ te laten spelen. Hij bewaakt de bucket de balverdediger is verantwoordelijk voor het sturen van zijn man, weg van het screen. Als #5 nu zou gaan rollen, zou dat – gegeven de geweldige spacing waarmee Panathinaikos speelt – resulteren in een pass over de grote man heeft voor een makkelijke lay-up. Om de timing weg te halen uit de screen, laat Milaan daarom de #4 verdediger de rollende #5 bumpen.
De volgende situatie ontstaat (diagram rechts): Diamantidis van Panathinaikos is een geweldige passer. Hij ziet niet alleen het hele veld, maar hij ziet vooral het voordeel en waar de bal naartoe moet. De pass is niet een gewone pass, maar een knalharde streep die elke voordeel aan de aanval geeft. Het vervolg laat zich raden. De #4 speler van Pao die de bal krijgt (Fotsis) kan wel een balletje schieten (en vindt dat ook het leukste om te doen). De #3 verdediger die tijdelijk 2 man verdedigt, moet een close-out maken waardoor de beste schutter van Panathinaikos, Drew Nicolas, vrij in de hoek komt te staan. Of als de close-out niet of half wordt gemaakt, geeft dit een prachtige middenpenetratie. Zo heeft elke keus consequenties. Maar het boeiende aan een topteam als Panathinaikos is wel dat die keuzes niet alleen op papier goed staan, maar ook direct worden herkend en gespeeld.
Het mooiste voorbeeld is de guard post-up die Panathinaikos graag speelt. Ze doen dit met Diamantidis, omdat dat zo’n goede passer is. Omdat de pointguard van Milaan (Morris Finley) veel te klein is om dat goed te verdedigen, verdedigde David Hawkins dan ook Diamantidis. Vanaf de start van de wedstrijd post niet Diamantidis op, maar Perperoglu die door Finley wordt verdedigd. Dat is professioneel gedrag. Gelijk herkennen waar het voordeel ligt, en aan de slag.