Wanneer wordt onze sport echt groot? Steeds meer oud-spelers roeren zich om aan te geven dat er niet goed met hen wordt omgegaan. Als wij niet goed omgaan met de helden uit het verleden, zal straks ook niet goed met ons omgegaan worden. Dat is een logische consequentie van het gedrag dat we vertonen.
We hebben nauwelijks historisch besef. Nee, moet ik zeggen, er is te weinig historisch besef. Ik zeg nauwelijks, omdat er verschillende clubs zijn die het wel doen. Maar dit lijkt steeds een individuele actie. Een persoon die het belangrijk vindt en op de website van de club een historische verslag plaatst. De NBB heeft historische feiten, maar ook dat wordt verzorgt door 1 persoon, Jacob Bergsma. Ik werd hierdoor getriggerd, omdat op de DBL site een quiz stond waaraan ik heb deelgenomen. Het waren bijzonder pittige vragen, die me een aantal dagen hebben beziggehouden. Uiteindelijk had ik 16 fout, de winnaar 6. Veel fouten kwamen voort uit opportunisme. De vraag bijvoorbeeld wie in de NBA een seizoen gemiddeld een triple double haalde, beantwoordde ik met Bill Russell. Ik had het niet nagezocht, want Bill Russell is mijn held. Een beetje naief, en dus fout. Het bleek Oscar Robinson te zijn.
Behalve de NBA kwam veel Nederlands basketbal langs. Gelukkig. Een week lang vertoefde ik in oude ‘Play-Offs’ en ‘Full-Court-Presses’ om de antwoorden op veel vragen te achterhalen. Ondertussen lezend over de belevenissen van KBS/Orca’s, Parker en Elmex Leiden, Nashua Den Bosch en andere grootheden. Vaak was ik de vraag vergeten en was ik lezend in een andere wereld terecht gekomen. Niet heel anders, maar vooral vroeger. Verhalen over coaches die met dezelfde dilemma’s zaten als ik nu. Maar ook coaches die toen als hoofdfiguur in een verhaal acteerden en waarmee ik nu om de tafel zat om iets te bespreken. Voor mij een bijzondere ervaring.
Wat een rijkdom, zo voelde het voor mij. Maar ook hoe belangrijk geschiedenis was om het heden te duiden. Veel oud-internationals die ik spreek, zeggen dat de huidige teams veel en veel beter zijn dan zij toen waren. Vooral omdat het atletisch vermogen zo ongelofelijk is toegenomen. Zij zeggen stuk voor stuk dat het huidige basketbal zo slecht nog niet is. Het probleem is dat we de aansluiting met de top van Europa zijn verloren. We hebben wel een ontwikkeling gemaakt, maar niet gelijklopend met de landen die nu de top van Europa vormen.
Afgelopen woensdag schoof Els de Groot aan tafel bij Meindert van Veen, Remy de Wit, Fiek Ligthart, en mij. We gingen samen met Els terug in de tijd van Blue Stars en de 14 kampioenschappen op rij die zij vierden. Een jubileumtoernooi in Duitsland waar de top van Europa speelde en dus ook Blue Stars. Tsja, zei Els, Sandra van Embricqs wordt gezien als de beste speelster die Nederland heeft voortgebracht. "Het zal wel". Meindert benadrukte voor de speelsters aan tafel, dat hier een Europese grootheid aan tafel zat. "Een van de beste speelsters in Europa". Maar Els moest naar een vergadering van de FEB. Gelul aanhorend over van alles en nog wat.
Gisteren kreeg ik een mailtje van Els. "Erik, als je meer over Rinus de Jong wilt weten, dan moet je weten dat……". Een lijst van clubs en prestaties volgt. "Als je nog wat meer informatie wilt dan moet je me even bellen of mailen". Zie hier een van de beste speelsters van Europa. In dienst van het Nederlandse basketbal. Bijzonder.
Volgens mij moet ik een boek gaan schrijven over deze mensen. Het zou een geweldig slot vormen van mijn sabatical. Wat een wijsheid, wat een verhalen. Maar vooral ook, wat een potentie heeft ONS basketbal.