Helaas overleden op veel te jonge leeftijd. 2 december 2012. Nooit van gehoord, tot de final four van het NCAA toernooi in 1998. In mijn geheugen het eerste toernooi dat ik volgde als basketballcoach. En volgen betekende voor mij dat ik plays uittekende, strategieen bestudeerde. Met andere woorden, probeerde om iets te leren van goede coaches in het basketball. Rick Majerus coachte Utah, een klein college dat in de loop van de jaren groter en meer betekenis had gekregen. Op college gebeurt dat via recruiting. Dat kon coach Majerus blijkbaar goed, want in zijn team speelden in die tijd Andre Miller (nu nog steeds actief in de NBA bij Denver Nuggets), Michael Doliac (o.a bij de Lakers) en een Europese speler Hanno Mottola. Maar wat vooral interessant was dat hij een fantastische aanval combineerde met verdedigende alternatieven. Zo speelde hij het hele toernooi een triangle and two verdediging waarbij hij zijn “beste” speler, Andre Miller, op in een driehoek in de zone zette. Het idee daarbij was om hem zo weinig mogelijk energie te laten spenderen aan de verdediging.En vooral te laten excelleren in de aanval. Een prachtig uitgangspunt.
Een relatief klein college bereikte de Final Four en de Finale. Uiteindelijk verloren ze van een beter Kentucky.
Een basketballmind voor alle coaches om iets van op te steken. Hij is gisteren overleden aan hartproblemen. Feitelijk een proces wat zijn hele coach carrière in de weg heeft gezeten. Te vaak niet in staat om te coachen vanwege hartproblemen. Maar zijn record bij Utah zegt eigenlijk alles: 323-95. Een topcoach dus. Waard om te eren en bij stil te staan. Na een ESPN carrière en nog laatst nog als coach van St Louis. Ook nu weer zijn team coachend richting het NCAA toernooi. Maar de tijd heeft hem ingehaald. Voor mij een briljante coach die uit een beperkte groep spelers steeds het beste wist te halen. De taak van elke coach. We zullen hem herinneren.