De website van de Big Ten conference opent met een historisch feit: In 4 achtereenvolgende jaren had de Big Ten 2 vertegenwoordigers in de Sweet Sixteen. Maar dat is nu over. De BIG 10 zijn allemaal uit het NCAA toernooi.
Ohio State die vooraf door iedereen als een zeer grote kanshebber werd getipt, heeft het niet gered. Het is (met terugwerkende kracht) makkelijk om daar iets over te zeggen, maar toch ga ik dat doen. Het is nog makkelijker om te zeggen dat het er een beetje aan zat te komen, maar toch geloof ik dat. Het was tijdens het BIG 10 toernooi al opzienbarend dat coach Matha zijn vaste rotatie zo lang liet spelen. En die rotatie is niet al te groot. Maar bijvoorbeeld Sullinger die in de finale geen stap teveel deed, en niet verdedigde, werd uitstekend vervangen door Lauderdale. Maar niet te lang, want daar kwam Jared Sullinger weer op het veld. Er was (volgens mij) niet veel te winnen op het toernooi. Behalve het eerste team dat twee jaar achter elkaar de titel kon winnen sinds 2000, toen Michigan State dat deed. Maar Penn State was in die wedstrijd geen echt serieuze tegenstander. En zou die wedstrijd worden verloren dan zou dat (door de finaleplaats) de nummer 1 seed niet in gevaar brengen.
Kijk naar de minuten die de spelers van Ohio State moeten maken om met 2 punten van Kentucky te verliezen. Sullinger (39min), Lighty (40), Diebler (40) en Bufford (37). De eerlijkheid gebiedt wel te zeggen dat de wedstrijd ervoor tegen George Mason Sullinger maar 22 minuten speelde, maar Lighty 30 minuten, Diebler 36 minuten en Buford 29 minuten. Met het BIG 10 toernooi erbij speelde Ohio State 6 wedstrijden in 15 dagen.
Maar misschien zie ik beren op de weg die er helemaal niet zijn. Ik vond Kentucky verrassend geconcentreerd spelen. In het reguliere seizoen vielen ze mij tegen. Vooral omdat er zoveel ups en downs in hun spel zaten. Maar ze vinden het duidelijk leuk om op het grote podium te spelen. Potentie hebben ze genoeg, maar het gaat erom dat ook steeds te laten zien.
Omdat ik zo flauw was om (achteraf) twijfels te hebben bij de Final Four run van Ohio State moet ik tot slot nu maar vooraf mijn voorspelling maken over de Final Four. Omdat ik veel sympathie heb voor Butler (het Hinkle Fieldhouse waar ik 3 weken geleden de High School State Championship zag is een schitterende zaal vol historie) en zeer veel sympathie heb voor de coach Brad Stevens, ga ik Butler kiezen. Hoewel ze het lastig zullen hebben met de branie van VCU, denk ik dat ze volwassener zijn. De wedstrijdvoorbereiding van VCU in de wedstrijd tegen Kansas was bijzonder goed. Dus ik zou hier ook heel gemakkelijk naast kunnen zitten. En dat voor een team waarvan de ESPN analisten aan het begin van het toernooi zich afvroegen waarom ze door de NCAA commissie waren uitgenodigd. Butler heeft deze hype al een keer meegemaakt (als Cinderella naar de Big Dance in 2010) en kan daarom beter met de aandacht en energieverslindende afleidingen omgaan. Dat geeft ze net de overhand.
De andere wedstrijd UConn tegen Kentucky is voor mij totaal open. UConn is geweldig aan het spelen en Kentucky laat zien op het juiste moment geconcentreerd te kunnen spelen. Toch denk ik dat hier de coaching een grote rol gaat spelen. Calhoun is een geweldige coach, heeft een mooie connectie met zijn spelers. Met Calipari weet ik het niet. Ik sprak hem deze zomer toen hij op het WK U17 in Hamburg was. Een hartelijk man, op-en-top Amerikaans. Deze maand staat er in Sports Illustrated een uitgebreid profiel over hem. Hoewel nooit betrapt kleeft aan hem toch het imago van ronselaar van spelers. Bij Memphis had hij geweldige spelers (waaronder Derick Rose) en nu heeft hij weer een lading atleten. Ze hebben duidelijk meer wapens dan UConn, maar toch gun ik deze aan Jim Calhoun. Mijn sympathie voor UConn is al groot sinds hij in 1999 NCAA kampioen werd met een team van Khalid El Amin en Richard Hamilton. Maar wat dat met het voorspellen van een wedstrijd te maken heeft, weet ik ook niet.
Finale dus: Butler tegen UConn. Ik ga voor Butler.
Stond ik daar in het Hinkle Fieldhouse bij de merchandise van Butler University. Een prachtig shirt, mooi donkerblauw. Wel kopen, niet kopen, toch maar niet gedaan. Tsja, ik had de Final Four in een Butler shirt kunnen kijken. Maar helaas. Het zal Butler denk ik niet heel veel uitmaken. En dat is maar goed ook.