Dit vierde deel van voordeel gaat over de transitie naar de half-court aanval. Het is duidelijk dat een team dat probeert te spelen op voordeel altijd de bal pusht. De bal pushen, een transitie situatie forceren, is voor een team dat met voordeel speelt altijd een voordelige situatie. We hoeven dan niet over 1e en 2e pass te praten, maar zijn direct vanaf de start in een situatie dat de aanval de controle heeft over de tegenstander. De situatie dat de verdediging reageert op de aanval. Hierbij geldt overigens wel, dat er een groot verschil is tussen haasten en met snelheid spelen. Dit is geen pleidooi voor ‘run-and-gun’ basketbal. Er moet wel met verstand worden gespeeld.
Voor het goed pushen van de bal zijn tal van regels. Het is duidelijk dat 5 spelers hier deel aan moeten nemen. Over het algemeen zal altijd de volgende speler een voordeel situatie creëren. Dat klinkt wat filosofisch, maar ik bedoel hiermee dat in een 3 tegen3 situatie de 4e speler een overtal situatie creëert en daarmee het voordeel naar de aanval laat gaan. Een team dat beschikt over goede, snelle inside spelers die in de break proberen om voor de bal te komen, zijn dus spelers die je team helpen om een overtal situatie te creëren. Maar soms is het niet nodig om voor de bal te komen. Gewoon aansluiten in een 3-tegen-3 situatie als de 4e aanvaller is een zeer voordelige situatie die tot spectaculair basketbal kan leiden. Alle spelers moeten zich bewust zijn van deze situatie.
Iedereen ziet beelden voor zich van een trailer die door het midden een pass krijgt van een van de wingspelers en spectaculair dunkt. Het zijn de meest moeilijke situaties om te verdedigen voor de verdediging. Het zet druk op de verdediging, want iedereen moet echt terug sprinten. In mijn ogen vaak een onderschat principe. We kijken vaak naar de deny van de wingspelers en de verdedigende druk op de bal. Maar in deze situaties, de transitie van aanval naar verdediging met alle 5 spelers en met dezelfde intensiteit, zie je vaak of een team ook echt een team is.
Een andere belangrijke regel is dat de wetten van spacing worden nageleefd. Voor elke coach is dit verschillend. Ik zag Real Madrid dit weekend een 3-tegen-2 fastbreak lopen met een #5, een #4 en een #2 speler. Ze waren duidelijk getraind in het op het in stand houden van de juiste afstand tussen elkaar in relatie tot de 2 verdedigers. Sommige coaches gruwelen van een #5 en #4 in een transitie situatie. Maar waar je dan ook in gelooft, het is belangrijk dat dit soort situaties vooraf zijn getraind en besproken zodat spelers het zien als een belangrijke scoringsoptie.
In de video een snelle pass naar de wing waarop Reyes (#9) op wil roteren, maar ook Rodriguez roteert naar de balontvanger. Een miscommunicatie. Weakside roteert niet door en dit resulteert in een open 3-punter van Huertas.Snelheid in de aanval creëert voordeel, omdat de verdediging alert en actief moet zijn. Je ziet Real wel meelopen, maar de transitie verdediging is niet actief.
Wat ik hier eigenlijk mee wil zeggen, is dat een coach die op (of met) voordeel speelt, probeert om zijn team met snelheid te laten spelen. Er is weinig demoraliserender dan een team dat steeds fast-break situaties tegen je aan het spelen is. We kunnen praten over pressie wat we willen, maar zo’n situatie gaat je niet in de koude kleren zitten. Meerderheidssituaties creëren is duidelijk voordeel. Natuurlijk moet je in ogenschouw nemen of je team dit aan kan. Maar 3-tegen-2, of 4-tegen-3 zijn voordeel situaties, zo simpel is het wel. Op het moment dat het 5-tegen-5 is, moet je als coach duidelijk communiceren wat je van je team wil. Het probleem hierbij is vaak dat omdat een team in transitie situaties de bal pusht, er in half-court situaties geen geduld is om een goed schot af te wachten. Er zit teveel ‘haast’ in het team, omdat ze de situatie niet goed lezen tussen een transitie meerderheidssituatie en een halfcourt situatie waarbij het 5-tegen-5 is.
Soms zal dat betekenen dat je als coach heel duidelijk aangeeft dat een 5-tegen-5 een nieuwe aanval betekent. Dat je niet wil dat spelers nog een poging tot 1-tegen-1 aangaan omdat je weet dat je team dit niet kan handelen. Soms betekent het dat je als coach je team leert dat dit een ideale situatie is voor een transitie aanval met een snelle ballreversal of vroege pick&roll. Dit hangt helemaal af van het team dat je coacht en de ervaring die er binnen het team is.
Aandacht voor een snelle aanval vanuit de verdedigende situatie is daarmee een belangrijk coachpunt geworden. Hoe wil je dat de spelers naar de aanvallende basket rennen? Naar wie gaat de outlet-pass? Waar bevinden zich de inside spelers? Hoe wil je dat er vanuit turnover situatie naar de andere basket wordt gesprint? Afijn, genoeg situaties om goed over na te denken. Het is belangrijk dat de spelers weten dat wat ze doen de support heeft van de coach. Ze kunnen dan vrij spelen, en dat zal voor resultaten zorgen. Een speler die in een denk-stand staat, zal altijd verminderd effectief zijn. “ Players play the game”, zei Hubie Brown ooit in een clinic tijdens de HBW in Rotterdam. En wij als coaches moeten ervoor zorgen dat ze dat met de hele 100% doen. Geen afleiding. Zo kan voordeel in je voordeel werken.
©2010 EB
Pingback: Voordeel (5) – Halfcourt aanval « Basketbalcoach.nl